Wat is het eerste dat je doet als in armoede terecht komt Willemjí?

In het leven heb ik al verschillende keren mij moeten aanpassen. Dat leer je met ouder worden, natuurlijk zijn de omstandigheden nu anders. Het blijft een belangrijke oefening om eens scharste te organiseren en te leren wat daaruit voorkomt.

Ik begon het leven op mijn achtiende, ik woonde klein in Leuven en daarmee had ik wat spaargeld om te reizen. Het was altijd maar bij kennissen en slaapzak op de grond en eten uit de koelkast van de gastheer.

Tot ik besefte dat er in het buitenland ook iets te leren viel, maar daar was meer geld voornodig. Dus ik begon te werken en te studeren. Daardoor kreeg ik het op mijn gezondheid en ging reizen en uitrusten.

Ondertussen waren we een creative.com in de not for profit, natuurlijk geraak je dan de band met de dorpstraat en ‘t veltje kwijt. Dan kom je met je vermoeidheid die onderussen al helemaal is geanalyseerd terecht in de sociale zekerheid.

En dan mag je na je studies, ook je buitenlandse avondturen opgeven. Zoals de politie zegt als ze de eerste keer bij je binnen vallen. Alles klopt in deze wereld, behalve de persoon die wij geïdentificeerd hebben voor het organiseren van een één-persoon-burgerpatroulle.

Natuurlijk wordt het leven nog beter als de schepen van sociale zaken met je reggeaton wilt dansen, terwijl ik van voor de reggeaton ben… L-Willemjí